Sue s’daay  lieve mensen

Onze 2e week zit er bijna op. Een week van hangen waardoor we in eerste instantie bij konden komen van de extreme vermoeidheid, de hitte, het vreemde eten en alle nieuwe indrukken en ontmoetingen. 

Later werd hangen ook echt hangen.

Maandag, dinsdag en woensdag waren nationale feestdagen; Het 'Pchum Ben' festival.

Dit ter verering van de voor-ouderen (tot in de 7e generatie). Aan hen worden offers gebracht, voedsel, drinken en ook geld wat wordt verbrand of onder bloemen en Boeddhabeeldjes in een pagode wordt gelegd. Daarbij natuurlijk ook het afsteken van veel wierook. In de pagodes (tempels) die wij in Phnom Penh bezochten werd ook voor de armen gezorgd door ze eten aan te bieden.

De Cambodjanen worden geacht deze offers te brengen in de thuistempel van hun voor-ouderen. 

Dit had tot gevolg dat iedereen naar het platteland vertrok en er een nagenoeg lege stad overbleef. 

Daarnaast zijn we nog een keer naar de ‘Killing Fields’ geweest om de gruwelen van het Pol Pot regime te herdenken. Dit is en blijft een zeer indrukwekkend monument en voor ons een reden om nogmaals entree te betalen. Dat de herinnering aan dit soort gruweldaden bewaard mag blijven.

Al met al vijf vrije dagen gehad maar eigenlijk blijft het te warm om iets te ondernemen.

Wat Martin terecht opmerkte gisteren is dat Phnom Penh een stad is van beton, asfalt, druk verkeer, mensen en nog eens mensen.  Er zijn geen parken of iets dergelijks. Een mierenhoop met veel armoede. Iedereen heeft wel een vorm van vervoer want je ziet bijna niemand lopen of fietsen. (Daar is het misschien ook wel te warm voor.) Maar de auto’s, brommertjes, scooters en andere vervoermiddelen zijn gevaarlijk overbeladen. Er is nergens een plek waar je verkoeling kan vinden.

Wel een zuchtje wind langs de rivier, die veel meer water verplaatst dan vorig jaar. Het verschil in de seizoenen is daar duidelijk te zien. De rivier staat een stuk hoger dan de vorige keer. We hebben 2x wat regen meegemaakt en 2x een lange heftige bui van rond de 3 uur waardoor de wegen overstroomden maar we hadden verwacht veel meer regen tegen te komen. En zo ook wat verkoeling te krijgen maar nee, het blijft warm en benauwd.

Inmiddels hebben we drie ochtenden, van 8.30 tot 11.30 uur, Khmer taallessen gehad. Interessant maar erg moeilijk. Totaal andere klanken en dus geen enkele herkenning van woorden. Maar we hebben geleerd hoe we een simpele conversatie kunnen voeren. Ons voor te stellen, waarom we hier zijn, klein beetje hoe je iets bestelt in een restaurant en natuurlijk het tellen. Muy, Pee, Bei, Buaun, Phram, Phram muy etc…

Gelukkig ook veel tijd doorgebracht met stukken lezen en mij te verdiepen in de Cambodjaanse gezondheidzorg en hun verloskundige wereld. Ben benieuwd wat we aan gaan treffen in Stung Treng en ook wat ik daar in mijn nieuwe baan allemaal tegen ga komen. Heb geen zin om het wiel opnieuw uit te gaan vinden en hoop dat mijn voorgangsters nuttig materiaal achter hebben gelaten. Want dat er verbetering van de zorg wenselijk is, is mij wel duidelijk geworden.

We zijn al met toe aan een nieuwe uitdaging en ons eigen stekkie.  

Li hai

Hallo lieve mensen,

Voel mij vandaag voor het eerst capabel om een samenvatting van onze eerste week te schrijven. Mijn hersenen werken weer.  We zijn precies 1 week onderweg en wat hebben we al veel meegemaakt zeg. Na ontwaken om 4.00 uur op zondag 14 September ( Annemiek en Michiel hebben ons op dit tijdstip nog heel lief uitgezwaaid) zijn we in een achtbaan van gebeurtenissen terechtgekomen.

Ten eerste de echt lange reis met 2 overstappen. Het onnodig lange wachten in Ho Chi Minh, we moesten 8 uur wachten op onze laatste vlucht naar Phnom Penh, die ¾ uur duurde. Onnodig omdat we de vlucht 8 uur eerder met gemak hadden kunnen halen.

Vanuit het vliegtuig kon we goed zien wat het regenseizoen betekent voor een Cambodja zonder dijken.

Al met al 2 nachten nauwelijks geslapen. Dus we stapten doodvermoeid uit ons laatste vliegtuig de hitte van Cambodja binnen.

Veasna van VSO stond ons op de wachten. Herkende mij niet want hij had een pasfoto van mij gezien van 2 jaar geleden, fris en met langer haar. Helaas verschenen de rugzakken niet op de band en volgde er een procedure van formulieren invullen. Daarna eindelijk afgezet bij ons hostel.

De volgende dag werden we met de tuk-tuk alweer vroeg naar kantoor gereden waar we warm werden ontvangen.
Aan het einde van een lange en warme dag was er ook nog een welkomsborrel geregeld.

 

VSO kantoor

Dan volgt er een week van nog meer kennismaken, cursussen, heel veel informatie en regel-dingen. Zeer vermoeid omdat we geen rustdagen kregen om bij te komen. Dit omdat er aanstaande maandag, dinsdag en woensdag nationale feestdagen zijn en alles stil ligt.
Kortom jetlag, vermoeidheid, cultuur-, klimaat schok en een bombardement van indrukken maakten het een zeer indrukwekkend en slopende week. Moe moe moe.....

Gelukkig hadden we vorig jaar al kennis gemaakt met Phnom Penh en de chaos en drukte van het verkeer dus dat viel nu redelijk mee.

Aansluitingen met internet zaten tegen. Bellen met onze nieuwe sim kaarten naar de kinderen lukte na de eerste keer niet meer, net als het verzenden van mails. Al met al in eerste instantie geen contact met het thuisfront. Kortom frustraties. Gelukkig konden we samen alle teleurstellingen goed handelen ondanks de vermoeidheid.
De taxichauffeur die ons naar Schiphol reed zei “goh wat bijzonder meneer dat u met uw vrouw meegaat. Dit zie je niet vaak.” 

En zo ervaren we elkaar aanwezigheid ook; zeer bijzonder en onmisbaar voor beiden.

Samen met een vrijwilligster eergisteren kleding op de Russisch markt gekocht. Fijn want je bent na 1 week 1 setje kleren dragen en wassen wel toe aan ietsjes meer.

Russische markt

tuk-tuk met Ierse collega naar Russische mark

Jurken gekocht 

Ondertussen heeft Martin zijn rugzak terug, Ik helaas nog niet. Gisterenavond tijdens het eten realiseerde ik mij pas welke belangrijke spullen ik mis. Je kan maar 1 rugzak meenemen en daar stop je je meest dierbare, noodzakelijke én handige spulletjes in.

Slik slik, hopelijk komt het allemaal nog goed. 

Volgende week zondag vertrekken we naar onze woonplaats Stung Treng. 

Gelukkig worden we super voorbereid en begeleid door het VSO team. Ook voor mijn nieuwe plaatsing in het ziekenhuis in Stung Treng. Kortom in de 5 vrije dagen nog heel veel te lezen. In ons hostel collega's uit Stung Treng tegengekomen. Zij dachten dat ik alleen zou komen en hadden al een kamertje voor mij geregeld. Nu moet dat worden veranderd naar een plek voor ons tweeën. Gelukkig voelen we ons sterk en kunnen we positief blijven denken.

Ons korte termijn geheugen werkte nauwelijks, maar gelukkig komt dat nu, op de 2e dag rust, mondjesmaat weer terug. Hetzelfde geldt voor onze energie, al hoewel even een paar passen de hitte in voor een bakkie koffie aan de overkant, achterhaald deze opmerking alweer. Hopelijk nog wel zin om aan het einde van de dag nog naar de boulevard te gaan om te kijken hoe de Mekong erbij ligt.

UPDATE :)   YES

Na het schrijven van het bovenstaande heeft Martin het vliegveld gebeld en YES !!!! mijn rugzak is ook gearriveerd.

Met een luid toeterende tuk-tuk driver naar het vliegveld gescheurd om mijn rugzak op te halen.

Eindelijk, grote grote opluchting !!!

Blij.

Hoi lieve mensen,

Het zal me zeer benieuwen of dit bericht op onze weblog komt.
We zijn na een lange hang en wacht reis in Phnom Penh aangekomen waar we vriendelijk zijn ontvangen door de VSO mensen.

Onze rugzakken zijn echter ergens in Parijs gebleven en al of niet doorgestuurd naar Thailand en of China waar ze natuurlijk ongewenst zijn en weer terug in Parijs of waar dan ook. Wij hebben ze niet en geen idee wanneer we ze wel zullen krijgen en dat is behoorlijk onhandig. Schone kleren en toiletartikelen zeer gewenst. Martin heeft inmiddels een scheermes gekocht want een 5 daagse baard gaat behoorlijk kriebelen in deze warmte. 33 C en regenachtig. :)
Internet werkt al of niet. Ons email programma wil gewoon in Nederland zijn en weigert een verbinding aan te gaan met een Cambodjaanse verbinding. Ik hoop dat Google mail wel werkt maar durf het nauwelijks te proberen. :) In ieder geval heb ik nu een internetverbinding (wifi hotel) maar voor hoe lang???? Het is ons 1x gelukt om Michiel te bellen maar nu vertelt de Cambodjaanse simkaart in de telefoon dat zijn nummer niet bestaat. Weer een suffe Puzzel erbij.????

We zullen zien. Al met al zijn we behoorlijk moe na twee lange dagen op het VSO kantoor doorgebracht te hebben met allerlei briefings informatie uren enz. enz.
Ons geheugen werkt nog niet zoals we willen en af en toe worden we chagrijnig van onze rugzakken en een falende laptop of internetverbinding (????) maar goed uiteindelijk zal alles wel op zijn pootjes terecht komen.

Nu zijn we moe en wat onthand maar we vertrouwen erop dat het wel goed komt. We hebben onze paspoorten en bankpassen, aardige Cambodjanen die ons proberen te helpen en een avontuur voor de boeg.

We houden jullie op de hoogte wanneer het me lukt om dit te uploaden tenminste :)))

Dank voor de reacties op onze groepsmail. Nogal openbaar met alle mailadressen zichtbaar maar dat zullen we een volgende keer netter doen. Grappig is dat jullie wel discreet via email reageren terwijl dat wat ons betreft via dit blog kan. Hoe?  Via de oranje knop opmerkingen.

Blogspot is van Google zoals je dan snel merkt. En Google wil graag dat we allemaal een account aanmaken. Het liefst een Google +  en dan gezellig via hen met elkaar en de rest van de google wereld sociaal zijn.

Zoals velen van jullie weten is gebruik maken van sociale media niet mijn ding J

Voor diegene die (net als ik tot voor kort) geen Google account hebben is er de mogelijkheid om ‘Anoniem’ te reageren.  Het is dan wel aardig wanneer je je naam vermeldt. Helemaal onderaan het lijstje aanvinken en op publiceren drukken. Hoe moeilijk kan het zijn?

Makkelijk voor de sociale media gebruikers onder ons maar voor Ans in eerste instantie een puzzel.
Veel succes ermee.

En ja natuurlijk zijn we gewoon bereikbaar via onze email adressen en skype accounts.

En nu maar hopen dat we ook in Cambodja een beetje internet verbinding hebben en niet voor alles naar een internetcafé moeten. We zullen het gaan zien. J

Dit is een eerste poging tot het maken van een weblog.

We vertrekken zondag 14 september naar Cambodja en via dit blog zullen we jullie op de hoogte houden.

Vrijdag begonnen met het slikken van malariapillen, de vaccinaties zijn geprikt en het vliegticket ligt klaar.

Nieuwsgierig naar wat we gaan aantreffen. Waar we vorig jaar mei een heet en uitgedroogd land bezocht hebben arriveren we nu in de regentijd. September en oktober zijn de natste maanden van het moesson seizoen.

De Mekong rivier kan dan het water niet meer afvoeren en Cambodja zal overstromen.
Water, water en nog meer water. Het blijft warm maar we gaan het niet droog houden.

Spannend. We krijgen er zin in.