Ans en Martin

Interland

Kerst en nieuwjaar achter de rug. Vreemd om te merken dat deze in Nederland zo aanwezige feestdagen hier onopgemerkt voorbij gaan. Oudejaarsavond is Ans rond 10 uur naar bed gegaan en heeft Martin nieuwsgierig 12 uur afgewacht om daarna te gaan slapen. Geen vuurpijl, geen knal, geen mens, helemaal niets. Grappig is wel dat we
's ochtends rond 7 uur Michiel belden om hem gelukkig nieuwjaar te wensen en op de achtergrond het feestgedruis van oud en nieuw in IJsselstein konden volgen. Het verschil tussen Cambodja en Nederland hoorbaar.

Het bezoek van Annemiek geeft wel een vakantiesfeertje. Na de kerstdagen is zij een kleine week met Donnie in Laos geweest en afgelopen week heeft ze bij ons gelogeerd. Lekker gezellig en vertrouwd om haar in huis te hebben. Zij is vrijdag naar Battambang vertrokken om door Thailand richting Myanmar (Birma) te reizen. Daarna zal ze via Laos naar Cambodja terugkeren. Begin maart komt Michiel en zullen we met ons gezinnetje samen 2 weken vakantie vieren. Aansluitend vertrekt Annemiek naar Phnom Penh om een kamer te zoeken en op 25 maart begint zij aan haar stage bij het Khmer Rouge tribunaal.

Martins voet wordt langzaam beter maar hij zit nog steeds veel met zijn voet op een kussen. Uit pure verveling is hij een fotoblog in elkaar gaan knutselen en weer begonnen via het internet Go te spelen. Wanneer hij een activiteit onderneemt dan is het gevolg dat zijn voet opzwelt en hij weer in de stoel zit. Plezierig wanneer het uit vrije wil is maar verplicht vrijwillig is minder aangenaam. Maar goed, wie meer Cambodjaanse plaatjes wil bekijken kan op Martins fotoblog terecht. Klik op de link in dit blog, ijdelheid :)

Nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd op het RTTC (Regional Teachers Training Center) om de aankomst van de eerste jaars studenten te vieren. Het stramien is inmiddels duidelijk. Er wordt eten geserveerd, bier gedronken (in dit geval niet zo veel) en gedanst. Het eten bestaat uit complete vissen, brokken vlees, vet en botten. De eetstokjes en kommetjes nodigen niet uit tot grote happen en dat is misschien maar goed ook want we zijn voortdurend bezig vet, bot en graten discreet terug te frummelen op ons schoteltje. Erg veel eten doen we niet. De sfeer is echter leuk en gezellig.



De muziek- en dansgroep van de school verzorgt een aantal klassiek Cambodjaanse dansen. Gracieuze hand- en voetbewegingen in een slow-motion tempo.

Mannen en vrouwen worden aan elkaar gekoppeld om zo in een lange rij te dansen maar er is geen lichamelijk contact. Net als bij de vrije dans. De aankomende basisschoolleraren (18-22 jaar) dansen op dezelfde wijze in groepsverband zonder elkaar aan te raken. Probeer in Nederland een studentenfeest voor te stellen met alcohol en muziek waarbij de jongens en meisjes keurig een meter afstand bewaren en in groepsverband gelijksoortige pasjes en handbewegingen maken. De hormonen zijn hetzelfde maar de cultuur is opvallend verschillend. Individu versus groep. 

Wat in Nederland ook niet snel gebeurt is dat groepjes jonge studentes worden aangespoord om de uitgenodigde gasten (oudere mannen) uit te nodigen om mee te dansen. Het is vervolgens onbeleefd om zo’n uitnodiging af te wijzen. Martin kan zich achter zijn gekneusde voet verschuilen en heeft zich dan ook niet gewaagd aan de Cambodjaanse ronddans.

Ans wel natuurlijk. Chantra, een van de leraren die we al vaker ontmoet hebben, ontfermt zich over haar en probeert Ans de basisbeginselen van de Cambodjaanse hand- en voetbewegingen bij te brengen. Volslagen onmogelijk voor ons om onze vingers achterover te buigen.

7 januari is een nationale feestdag, overwinningsdag. De inval van de Vietnamezen en de verovering op 7 januari 1979 van Phnom Penh wordt herdacht. Het begin van de val van het Pol Pot regime.

Het feest wordt opgeluisterd met een interland voetbalwedstrijd Cambodja-Laos. Het blijkt een dag waarop bijna alle officials uit de provincie Stung Treng en hun collega’s uit de naburige Laos provincie aanwezig zijn. Ze spelen in voorwedstrijdjes en het is een vrolijke boel. Alle gezagdragers doen mee. De hoogste baas van Stung Treng, de voorzitter van de provincieraad, is in zijn groene voetbaloutfit alom aanwezig. De sfeer tijdens de wedstrijdjes is oprecht vriendschappelijk en er wordt veel gelachen.

De officiële wedstrijd tussen het team van het Provinciale Onderwijs Bureau en haar Laos tegenpool wordt netjes door de Cambodjanen gewonnen en iedereen gaat blij en tevreden aan het bier. Vervolgens aanschuiven voor het diner, meer bier en muziek. Over het eten kunnen we kort zijn. Vet, botten en graten. Het bier vloeit in tegenstelling tot het jongeren feestje bij het RTTC rijkelijk. Het ‘bottom up’ toosten maakt dat er stevig wordt door gedronken.

Prijsuitreiking en de traditionele speeches door de officials geeft Martin de gelegenheid om ook het podium te beklimmen om een kort dankwoord uit te spreken voor het aangename ontvangst en wat aan PR te doen voor VSO Nederland, Kenia en de Filipijnen.

"Awkoun Kampuchea"

De dans is door al het bier wat rommelig maar de etiketten en traditie houden het geheel toch netjes. Duidelijk veel meer groepsbeleving dan wij gewend zijn. De 3 aanwezige jonge Engelsen meiden van VSO-ICS krijgen veel aandacht van de Cambodjaanse jongens maar Annemiek wordt ontzien. Zij heeft na al het gestaar in India weinig zin om te gaan dansen. Gelukkig is haar vader duidelijk aanwezig en nadat zij ook heeft aangegeven dat ze een vriend ‘husband’ heeft wordt ze verder met rust gelaten. Het is onbeleefd om een uitnodiging tot dansen af te slaan maar nog onbeleefder om een dochter en al bezette jonge vrouw uit te nodigen. 

Een domper op de feestvreugde is wel dat de brommer van Beata is gestolen. Bij die van ons is het contactslot vernield maar gelukkig staat hij er nog wel. Niet alle Cambodjanen zijn vriendelijk. Brommer achterin de pick-up en netjes thuis gebracht.

Het was een mooie dag waar we ons opnieuw hebben kunnen mengen met een ieder die in de provincie Stung Treng van belang is. Opmerkelijk is dat wij VSO-ers eigenlijk de enige buitenlanders zijn die op deze gelegenheden aanwezig zijn. Op deze dag hebben we slechts een Duitser ontmoet die een paar maanden in een door een Duitse stichting betaald weeshuis komt werken.
Sociale verplichtingen zijn goed voor het netwerk en werkklimaat zullen we maar denken. Wanneer het dan ook nog feestelijk gezellig is hebben we er geen bezwaar tegen om op te komen draven.

De volgende nationale feestdag is jammer genoeg pas in april.

Li Hai