Ans en Martin

Eind goed, al goed.

Dinsdag om 6.30 uur is Martin naar de bus gebracht door Ans, zijn vakantie begint met een busrit van 10 -12 uur richting Phnom Penh en zal daar Annemiek en Michiel ontmoeten. 

De aanloop naar Ans haar eerste workshops verloopt niet zoals je zou wensen. Op maandagochtend  gaat Ans zonder tolk naar het ziekenhuis om haar laatste training aan de groep te geven en de laatste certificaten uit te delen.Tot haar opluchting hebben de minder vlotte kandidaten in het weekend goed geoefend en de video over de nieuwe hechtmethode meerdere keren bekeken. In totaal hebben alle 15 vrouwen een certificaat overhandigd gekregen, echt super. 

Daarna begint het.

Ans komt er toevallig achter dat er geen uitnodigingen verstuurd zijn naar de Health Centers. Gelukkig is het in Cambodja met een telefoontje snel geregeld. Hier hoor je vaak 1 a 2 dagen van te voren dat er iets staat te gebeuren. Voor hen heel normaal, voor Ans even wennen nu het haarzelf aangaat.

De workshop wordt door 2 praktijkbegeleidsters gegeven, Seneth is een geboren kennisoverdraagster, erg geduldig en geniet van praktijkles geven. Sokhan is een oudere vrouw van 43 jaar en min of meer terecht ietsie pietsie onzeker over haar eigen kunnen en in het overdragen van kennis. Wel dapper dat ze Ans wil helpen en een gedeelte van de workshop wil verzorgen. Nu hoorde Ans op maandagochtend dat Seneth niet beschikbaar is voor de eerste workshop.......slik slik slik. Hoe moet dit nu opgelost gaan worden?



Ans kan haar niet missen en Sokhan heeft haar ondersteuning hard nodig. Na veel heen en weer gepraat en gebel lukt het Seneth uiteindelijk om tijd vrij te maken. Een hele opluchting.

Vervolgens, toen Ans thuis achter de laptop ging zitten, werkte het beeldscherm van de laptop niet goed. De laptop heeft Ans nodig voor de workshops om de power point te presenteren en de video over hechten te laten zien. Ja ja …… Hopelijk gaat het beeld het niet begeven.

Ans heeft 8 studie cases ontworpen om het gebruik van het partogram te oefenen. Nu ziet ze op dinsdagochtend dat deze niet goed vertaald zijn. Ans had al een vaag vermoeden. Nu nog ½  dag, de dinsdagochtend, om ook dit probleem op te lossen. Want naar aanleiding van deze onverwachte gebeurtenissen en stressmomenten van de vorige dag heeft Ans besloten om dinsdagmiddag samen met haar nieuwe assistente Sovann het Health Centrum waar woensdag de eerste workshop gegeven wordt te gaan bezoeken. Daar de spulletjes af te leveren en de dingen die van te voren geregeld kunnen worden te regelen. Niet nog meer onverwachte tegenslagen, tenminste pogen deze kans zo klein mogelijk te maken. De weg langs de Mekong is alleen de eerste kilometer geasfalteerd en blijkt voor de kleine Sovann een hele uitdaging. Ze besluiten de terugweg via een langere maar betere begaanbare weg te rijden. 10 Kilometer om, maar sneller thuis. 

Alle problemen lijken ondertussen op een kalme manier te zijn opgelost. Gelukkig heeft Ans ondertussen geleerd om niet meer te snel stoom af te blazen. Echter op woensdagochtend vlak voor vertrek naar Sre Kra Saing vraag Seneth aan Ans of ze van de directeur van het ziekenhuis toestemming heeft om Seneth en Sokhan mee te nemen naar de workshop. Tijdens het uitzoeken van de data voor de 2 workshops is er druk in agenda’s gekeken, daardoor denkt Ans dat de workshops gepland zijn op vrije dagen. Door het bellen met de directeur vertrekken ze te laat en beginnen ze niet op tijd met de eerste workshop.

De gehele verdere dag verloopt super en ontspannen. De verloskundigen van het Health Center zijn wederom erg geïnteresseerd en zijn blij met de uitleg over de nieuwe manier van hechten. Voornamelijk het gebruik van een spons is voor hen nieuw en een goede manier om te oefenen.‘s Middags na de Cambodjaanse lunch verslaapt Seneth zich en is het goed voor Sokhan om de presentatie van het partogram in haar eentje te oefenen. 







Sovann is net als in het eerste gedeelte van de ochtend erg behulpzaam en leergierig. Ondanks dat het haar eerste werkdag is participeert ze prima en op een fijne wijze mee. 










Seneth wordt op het goede moment verschrikt wakker en zij doet het 2^e gedeelte, het maken van de case studies. Zij vult tegelijk met de anderen een partogram in op Ans haar grote geplastificeerde uitvoering. Aan het einde worden de partogrammen met elkaar vergeleken en kan er gediscussieerd worden over de genomen interpretaties en acties.

Na een vermoeide dag gaan ze op de motor weer richting Stung Treng. Ze hebben 20 minuten om zich voor te bereiden op de “Women’s day” party. Al het personeel van het ziekenhuis en Provincial Health District is uitgenodigd. Dit maakt het bijzonder omdat Ans hier al veel mensen kent. Er wordt veel gelachen en gedanst. Door Ans ook op de “niet Cambodjaanse “ manier en dat trekt veel bekijks en bewondering. Er zijn veel vrouwen en mannen die samen met haar willen dansen. Beata en Ans worden op het podium geroepen te samen met meer vrouwen, allen worden geprezen om hun geleverde prestaties en krijgen een presentje aangeboden. De boodschap voor Beata en Ans luidt, sterke vrouwen die ver weg van huis en haard het verschil kunnen maken,

 ”together we can make things happen”

Al met al een super avond na een lange werkdag van een super verlopen eerste workshop. 

Ook de tweede workshop verloopt prima. Echter alleen het begin verloopt wederom minder. Seneth vertelt dat ze de hele nacht gewerkt heeft en Sokhan is ziek. Hun voorstel is om de hele workshop in de ochtend te gaan geven.



Dit vindt Ans geen goed idee en stelt voor om het partogramprogramma in de ochtend te doen, de dames in de pauze naar huis te rijden en dan zelf met Sovann het hechten in de middag te verzorgen.  




Omdat Ans er geen probleem van maakt en met hen meedenkt, beslissen de dames in de loop van de ochtend haar niet in de steek te laten. De lunchtijd wordt ingekort zodat ze eerder thuis kunnen zijn.

Senethe en Sokhan zijn blij dat ze de mogelijkheid krijgen om Ans te helpen met de workshops. Ze leren zo op een ongedwongen manier hoe je praktijkles kan geven aan studenten, zien meer van Cambodja en verdienen een klein zakcentje. Dit kunnen ze goed gebruiken, ondanks dat de verloskundigen keihard werken is hun loon er niet naar. Als Ans aan het einde van de dag Sokhan naar huis brengt ziet ze dat ze in een achterbuurt woont in een piep klein huisje. Hier woont ze samen met haar man, drie dochters en schoonouders. Het huis bestaat uit 1 ruimte waar geen meubels instaan, de familie slaapt op de houten vloer met een hoopje kleren als kussen en geen fan die voor verkoeling zorgt. Sokhan bedankt Ans want ze heeft voor het eerst Sre Kra Saing gezien, het plaatsje van onze eerste workshop 35 km verderop langs de Mekong. Ans en Sovann hebben motor gereden met hen achterop omdat zij de weg niet weten en nog nooit buiten Stung Treng op de motor hebben gereden.

De wereld gaat open voor deze drie dames en op deze manier krijgen ze 

de gelegenheid zich verder te ontwikkelen.

awkoun

Annemiek en Michiel zijn inmiddels veilig in Phnom Penh gearriveerd. Heel vervelend is dat in het hotel de rugzak van Annemiek met daarin al haar elektronica is gestolen. Het personeel van het hotel heeft de dief, een Amerikaan, weten vast te houden. Haar spulletjes waren echter al verdwenen. We hebben aangifte gedaan bij de politie en de Amerikaan is opgepakt en een dag later zijn Cambodjaanse vriendin. Heel vervelend allemaal want de Cambodjaanse politie en rechtsgang is anders dan bij ons.

Met een dag vertraging zijn we nu allemaal in Stung Treng. Het was gisteravond een gelukkig samenzijn. Vanaf nu gaan we met z'n allen lekker vakantie vieren en we zullen wel zien hoe het in Phnom Penh afloopt.

Ii Hay