Ans en Martin

Hi Donni,

Nice to see in the Google statistics that we have an audience in Saudi.

Sorry it’s all in Dutch but we hope you enjoy the pictures. This time mostly with a blurry compact camera.

Verjaardagen en partijen

(eten en drinken)

Ans is 56 jaar geworden en dat hebben we natuurlijk  gevierd.

Aangezien het hier in Cambodja niet de gewoonte is om het laat te maken hebben we onze mede VSO-ers uitgenodigd om te komen eten. Wij zorgen voor drank maar hebben aan hen gevraagd een gerecht klaar te maken uit eigen land. (Marc, je zou dit leuk gevonden hebben::)) De dis was gevuld met een Keniaans erwten gerecht, een Indische kip curry, een Filipijns soja vleesgerecht en een lokale salade. Martin hoefde volgens Ans geen 'Hollandse stamppot' aardappelen met een soort andijvie en 'la vache qui rit' kaas te maken. Oké, want er was meer dan genoeg.

Het Keniaanse gerecht, vegatarisch omdat wij hier geen vlees eten terwijl Beata volgens eigen zeggen een echte carnivoor is, ging gepaard met pannenkoeken. Maar aangezien ze niet met ei en melk zijn klaar gemaakt heten ze anders.
De Filipijnse sojasaus, (Allan) vet en met uien, was rijk en vol van smaak. De Indische curry (Sophea/Biju) scherp (trassi, chili pepers, knoflook) en zoet (kokos melk en palmsuiker) want we eten er brood bij in plaats van rijst. (Met rijst zou het zuur zijn, Marc:))?)))
De lokale salade (Marissa) bevat een smaakvolle 'dragonfruit'.



Lekker.



Kortom een geslaagde en tropische verjaardag.


(En te gelijkertijd een house warming party.
Hier zijn gelukkig geen lul de behangers :))))

Vorige week vrijdag was Sophea jarig (30 jaar) en hebben we aan de rivier wat gegeten en gedronken. Surprise want Biju, haar vriend, had al laten weten dat ze niets aan haar verjaardag konden doen omdat ze blut zijn. Dit vond Ans natuurlijk zielig en daarom heeft zij deze borrel georganiseerd. Ans had slingers gemaakt en Marissa kwam met een uitgeprint ‘Happy Birthday’ en wat ballonnen. Het geheel in de bomen opgehangen en de verrassing was groot. Geslaagde actie want Sophea werd er ontroerd van. Iets wat we bij Cambodjanen eigenlijk niet zien. Mooi en  geslaagd dus. De versierselen konden vervolgens opnieuw gebruikt worden voor Ans haar verjaardag.

Misschien linke soep om langs de rivier te eten maar sinds Phnom Penh hebben we geen last van onze darmen gehad dus dat risico kunnen we wel nemen.

De papaya salade en de onbestemde ‘porkmeat’ balletjes zijn wel oké om te eten. Jammer genoeg had ze geen  saté en het als leer gedroogde ‘beef-jerky’ is minder mals. Maar wel eiwitrijk. Wij eten thuis geen vlees omdat we dit niet op de snikhete markt willen kopen. Iets wat Ans en Martin ook niet eten maar wat de anderen prima vinden zijn de eieren. Een gekookt eitje gaat er wel in maar hier houden ze van gevulde eieren. Lekker stukje kip. Het enige waar de mening nog over verschilt is de grote van het ongeboren kuiken. Als ze al wat groter zijn is het meer vlees maar ook meer haren.

Aanpassen aan de cultuur gaat voor ons niet zo ver. Nee dank je wel, de eieren laten we liever staan.

Zaterdagavond 25 oktober hadden we een ander Cambodjaans feest.

De uitnodiging, op netjes geschept papier in ongetwijfeld uiterst correct Khmer, luidt in het Engels als volgt;

We have a great honor to invite excellences, ladies and gentlemen to participate the solidarity dining celebrate of our “appointed as deputy of Stung Treng Provincial Governor”. Which will be held on …… , Stung Treng Province.  Thanks

Aangezien het voor het eerst was dat VSO voor zo’n officiële en hoogstaande gelegenheid werd uitgenodigd hebben we netjes (schoenen aan :) onze opwachting gemaakt.

De grote hoeveelheid politiefunctionarissen was een indicatie dat we inderdaad in hoog gezelschap verkeerden.
Het terrein feestelijke verlicht, een podium met een bandje en behoorlijk veel mensen. In het centrum voor de trappen van het provinciehuis waren de tafels voor de excellenties, dit bleek uit het feit dat zij over houten stoelen beschikten terwijl de rest op plastic stoelen mocht plaats nemen. Wel overtrokken met een feesthoes.

Het eten was zoals we konden verwachten rijkelijk gevuld en veel te veel. Iedereen eet met zijn eetstokjes uit de schalen en de kleine persoonlijke bordjes en kommetjes worden nauwelijks gebruikt. De vaardigheid om met stokjes het voedsel te bemachtigen en zonder te knoeien naar je mond te brengen is nog wel even oefenen maar we krijgen voldoende binnen.

Daarnaast is er overvloedig bier en frisdrank. Voortdurend worden plasticzakken met grote ijsklonten aangedragen om het drinken koel te houden. 

De gewoonte om iedere keer wanneer iemand een slok wil nemen eerst met de anderen te proosten maakt dat je snel meer drinkt dan misschien verstandig is. Gelukkig worden we van met ijs aangelengd bier wat minder snel aangeschoten.

Er wordt natuurlijk ook gespeecht maar opvallend genoeg werd er naar de nieuw aangestelde ‘deputy’ niet echt geluisterd. Het was ook niet de meest begenadigde spreker.
Wel wordt er geluisterd naar de voorzitter van de provincieraad maar die blijkt dan ook de hoogste in rang te zijn.

De dans is natuurlijk anders dan bij ons. De hand en arm bewegingen zijn gracieus en het ritme is langzaam en ingetogen. Men verplaatst zich in een lange rij over het terrein. Polonaise op zijn Cambodjaans. 

Ans is moedig genoeg om zich er aan te wagen maar zweet zich in haar nette, gevoerde, jurk, een ongeluk. Het is onmiddellijk duidelijk waarom de dans ogenschijnlijk zo traag is. Het is warm.

Opvalt is dat wij de enige blanken zijn op dit feest. We hadden verwacht wel andere NGO medewerkers aan te treffen maar we hebben ze niet gezien. Wel veel handjes gevouwen en hoofden geknikt met allerlei bestuurders en directeuren die hun opwachting maken. Vanuit het VSO standpunt gezien een goede zaak. Wij, als Nederlanders, zijn niet zo onder de indruk van hoogwaardigheid bekleders maar dat ligt hier allemaal een stuk gevoeliger dus Martin gedroeg zich gepast vereerd toen ook de voorzitter van de Provincieraad de moeite nam om langs ons tafeltje te komen.

Maar goed, naar mate de avond vordert en met drank in de man en vrouw wordt het lastiger om Cambodjaans gepast te knikken en te blijven buigen. Het ijs is op, het bier lauw en de stemming zit er goed in. Grappig is dan om te zien dat een tafel met jonge mannen zich niet mengt met een tafel met jonge vrouwen. Wanneer alle meiden aan het dansen zijn blijft de naast gelegen tafel met mannen gewoon doordrinken.
Wanneer Martin dan voorzichtig de onbeleefde vraag stelt waarom ze niet ook gaan dansen is het antwoord dat dat niet de gewoonte is. Vrouwen houden van dansen en mannen drinken bier en praten over hun werk. Ook op een feestelijke zaterdagavond? Ja, ook op een feestelijke zaterdagavond met de upper class van de Stung Treng Provincie.
De twee tafels mengen zich niet. 

We proosten hartelijk en nemen nog een slok.

Op zondagochtend hopen we dat we ons netjes genoeg hebben gedragen.

Op maandag twijfelen we daaraan wanneer Biju paniekerig meldt dat hij via de politie is opgedragen dat alle VSO-ers zich bij de immigratiedienst van Stung Treng moeten melden met paspoort en visum. En we moeten NU daarnaar toe. Het zal toch niet waar zijn? Ons paspoort is in Phnom Penh voor het verlengen van ons visum en we hebben geen kopie van het huidige visum. We gaan met een USB-stickje naar het kantoor.

Maar nee, de reden van deze actie blijkt een noodlottig auto-ongeval waarbij een aantal buitenlanders is omgekomen die ze moeilijk wisten te achterhalen omdat ze nergens ingeschreven stonden. Dus de actie om ons te laten registreren is eigenlijk een voorbeeld van goed bestuur. We mogen later wel eens terug komen wanneer we onze papieren gekopieerd hebben. Gelukkig maar.

Cheers