Ans en Martin

Terug in Cambodja

Na twee maanden Nederland opnieuw een blog.

We hebben genoten van ons verblijf in Nederland. Het eerste wat ons opvalt nadat Wim ons op Schiphol ophaalt is frisse lucht. Na het rijkelijke Hollandse ontbijt van Dicky is de aanblik van Wetering en Ringvaart een lust voor het oog. Daarbij een heerlijke dikke lucht zonder stof. Letterlijk een verademing. Het autootje staat klaar en de A2 is een egale laag asfalt waar we bijna met de ogen dicht over kunnen rijden. Prima geregeld allemaal.

Het feit dat we niet in IJsselstein verblijven maakt wel dat we ons voortdurend bewust zijn dat we slechts tijdelijk in Nederland zijn. 

In Huis ter Heide in het huis van de vakantievierende Aikelien en Gert Jan, goeie mensen die altijd bereid zijn anderen te helpen, kijken we met wat andere ogen naar ons eigen Nederland. De nieuwbouwwijk lijkt getroffen door de financiële crisis en het geheel maakt een onafgemaakte indruk. Braakliggend terrein afgewisseld met rijtjes nieuwe eengezinswoningen al of niet voorzien van zonnepanelen. Daarbij verschillende instellingen voor de minder begaafden in de groene rust van de Utrechtse heuvelrug. De toegangswegen zijn oud en smal. Niet toereikend voor de behoeftes van een nieuwbouwwijk waar de bewoners af en aan rijden. Het merendeel lijkt tussen de 30 en 40 jaar oud. Jonge gezinnen met kleine kinderen en honden. In zoverre lijkt het weer wel op Cambodja. Jonge mensen krijgen kinderen die ze in gezinsverband proberen op te voeden. Daarmee houdt de gelijkenis wel onmiddellijk op. De manier van spreken tussen ouder en kind en tussen de kinderen onderling is mooi om aan te horen. Opvoeden gaat in Nederland gepaard met eindeloos uitleggen en een heleboel taal. Ongetwijfeld goed voor de cognitieve ontwikkeling.

De vele sociale contacten en autokilometers in de eerste weken, de regenachtige dagen en westen wind maken dat we niet echt een vakantie hebben zoals we gewoon zijn. Tegelijkertijd merken we dat we moe zijn na een jaar Cambodja. Vakantie maar geen vakantiegevoel. Maar, het is hartverwarmend om familie en vrienden weer te zien.

Na twee weken Utrechtse heuvelrug verblijven we de rest van onze tijd in Leiden. Cor ontfermt zich over Martins herstellende zus Maja en dat biedt ons de gelegenheid om twee weken in zijn appartement te bivakkeren.
“Dank je wel Cor.”

Het aanzien van de stad is danig veranderd sinds Martin hier naar de middelbare school ging. Bloembakken aan de lantaarnpalen, achterlijke bakfietsen en grote rietenmanden aan fietssturen, uitpuilende terrassen, veel meer restaurants en cafés, bootjes en sloepen in de grachten. Het stadsdialect is misschien wat minder prominent  aanwezig maar het blijkt Lekrr om te hórruh hòrr. De Hollandse welvaart straalt ons tegemoet. Heel wat anders dan de arme (gemeente 11) stad uit de jaren 70 van de vorige eeuw. Niet verandert is het vertrouwde gevoel en vrienden in de buurt. Heerrrluk.

Nadat de stadshistoricus terug is in zijn stad verhuizen we naar ‘nieuw Leiden’. Machtelt en Pieter bieden ons ruim 3 weken onderdak. Ongelooflijk lief van ze om ons zolang te verdragen. Terwijl zij zelf lange en volle dagen maken lummelen wij maar wat rond. Pieters moeder geeft, wanneer wij bij haar op bezoek zijn, een eenvoudige verklaring voor hun ruimhartigheid. “Zo hebben we ze opgevoed.”
Dank aan de moeders Schermers en Grupstra voor hun opvoeding.
Desalniettemin een diepe buiging voor Machtelt en Pieter voor hun aangename gastvrouw-/heerschap :) .
Ja, het bevalt ons prima in Leiden.

Als kers op de Leidse taart ontmoeten we Annemiek en Michiel. Martin had als middelbare scholier nooit kunnen denken dat hij ooit met vrouw en kinderen op een dekschuit in de nieuwe Rijn een biertje zou drinken.

Bij Mark en Ria kijken we naar het voetballen. Het is maar gelukkig dat zij zulk lief en warm gezelschap zijn want wat is het Nederlandse voetbal in een jaar ver afgezakt. We hebben met verbijstering gekeken naar de EK kwalificatiewedstrijden van het Nederlands elftal tegen IJsland en Turkije. De wedstrijden van Ajax stemmen niet veel vrolijker. Nee, dan had Martin meer plezier bij de ook verloren interland tussen Cambodja en Afghanistan.

Wel uitermate geslaagd was het 60 jarige bruiloftsfeest van pa en ma Ohms. Hoewel vader Ohms er vooraf nogal tegen op zag hebben wij hem niet anders dan zien glunderen op het feest.

Heel bijzonder om zoiets mee te mogen maken.

Ach ja, Nederland. Een eindeloze reeks regelbordjes langs de wegen en dagenlang miezerregen met een temperatuur van een kleine 20 graden. Hoe groeizaam wil je het hebben? Wij ervaren het als koud en verlangen naar een zonnetje maar wat een perfect klimaat. En wat fijn om iedereen weer te zien. Awkoun Dicky, Wim, Lex, Stefanie, Ottervangertjes, Anita, André, Rob, Michiel, Annet, Nynke, Erwin, Kitty, Chris, Tante Lyda, Koos (Martin zal zijn Ajax petje thuis laten volgend jaar op de Coolsingel :)))), Marita, Marijke, Petra, Annemiek van de Kraan, Leonie, Tessy, Wieger en familie. We hebben van jullie genoten en hopen jullie allen volgend jaar weer in goede gezondheid aan te treffen.

Inmiddels na een ellenlange reis weer terug in onze eigen houten huisje. 9 uur hangen in een druilerig Hong Kong maakt de 24 uur reistijd naar Phnom Penh er niet fijner op. Boem terug in de broeierige hitte en flink slaap te kort.
10 uur in de hobbel de bobbel bus en vrijdagavond eindelijk terug in Stung Treng. Warm maar ook een warm onthaal. 

De huisbaas is zoet geweest met het schuren en lakken van tropisch hardhouten ornamenten voor in ons huis en verwent ons met een fraai in bananenblad verpakte gevulde kleefrijst traktatie. Terwijl de kinderen van het waterwinkeltje vrolijk naar ons zwaaien lachen hun ouders ons vriendelijk toe. Het vrouwtje waar Martin zijn sigaretten koopt drukt hem een pakje wierookstaafjes in de hand om het huis te reinigen van alle kwade geesten. Natuurlijk branden we er een paar en het helpt want we treffen enkel stof en gekkokeutels aan. Polen en zijn vrouw zijn blij dat we weer in hun restaurantje komen eten en Bie, de groter gegroeide herdershond van de buren, zet zijn modderpoten en natte bek kwispelend tegen Martins broek. Zaterdagmiddag drinken we met de andere VSO-ers wat aan de oever van de rivier en kletsen we bij. Ja, we zijn weer in Cambodja.

Li Hai