Ans en Martin

Tekenles

Zaterdagmiddag volgen we de tekenlessen van de Koreaan Park. Aangezien Marissa voor 2 maanden naar Canada is om daar persoonlijke zaken te regelen is ons klasje geslonken tot drie. Beata, Ans en Martin volgen trouw de lessen en zijn enthousiast over de vorderingen die ze maken. Deze keer een blog over onze tekenlessen.

De schilderijen van Allen zijn aanleiding voor Ans om te vragen of hij ons misschien les zou kunnen geven. Mooi idee, maar door zijn plotseling vertrek eind december is dit er niet van gekomen. Marissa kent echter Park de nieuwe ‘Art- teacher’ op het Regional Teacher Training Centre, waar zij zelf ook les geeft. Zij vraagt of hij bereidt is om een aantal VSO-ers op de zaterdagmiddag tekenlessen te geven. Tot ons genoegen stemt hij daarin toe.

De essentie van Mister Park’s lessen is het tekenen van schaduw.

We zijn gestart met het aanbrengen van verschillende nuances met ons potlood. Van heel licht tot heel donker. Een kwestie van meer of minder druk uitoefenen met het potlood. 10 tinten grijs.Vervolgens komt Park met een uitspraak van Cesanne dat de objecten om ons heen opgebouwd zijn uit drie basisvormen. Het vierkant, de cirkel en de cilinder. Park spreekt geen Engels maar toont ons uitspraken en zinnen op zijn mobieltje. Zijn wijze van lesgeven is eenvoudig. Hij is het model wat wij proberen na te volgen. Het is en blijft verbluffend om te zien met welk gemak hij diepte en vorm geeft aan de voorwerpen en figuren op zijn tekenblad door het aanbrengen van schaduwpartijen.

Wanneer wij met ons potlood zelf iets produceren glimlacht hij enthousiast.
Zijn duimen gaan omhoog en al knikkend zegt hij; ‘’Good, Good”.

Een volgende regel is dat we zorgvuldig moeten observeren. Kijken is tekenen. Wat Martin betreft gaat deze regel ook op voor het maken van foto’s. Kijken naar licht wat door een lens valt en dan op een knopje drukken is wel makkelijker dan met een potlood op een vel papier een beeld vormgeven. Park laat ons zien hoe vormen opgebouwd zijn uit de wijze waarop het licht erop valt.

Dankzij zijn lessen kijken we met andere ogen om ons heen en zien we meer verscheidenheid dan voorheen. Direct onder het object is de schaduw erg donker en deze wordt steeds lichter. Er wordt vaak met het licht van mobieltjes op de voorwerpen geschenen om zo meer over de schaduwen te leren.

De tweede les heeft Mister Park een blikje Coca Cola meegenomen. Hij zet het op tafel en gebaart dat we kunnen beginnen. Ooit wel eens goed naar een blikje gekeken? Hoe zo’n blikje opgebouwd is uit schaduwpartijen? Lekker hoor Park, een modern stilleven in onze tweede les. Maar goed, we gaan dapper aan de slag met het aanbrengen van de lichtinval en tot onze verbazing groeit er een vorm van blikjes op onze tekenvellen. De volgende les wordt klassieker ingevuld met het tekenen van fruit. Met name de appel is een fraai rondje wat door het aanbrengen van de schaduwen zijn bolle vorm krijgt.

Mister Park komt met zijn tekeningen naar de lessen en wij vragen ons af hoe en of wij dit ooit zouden kunnen benaderen in de toekomst. Martin staart langdurig naar de duizenden kleine streepjes die gezamenlijk een appel laten zien terwijl Ans onder de indruk is van zijn dragonfruit. Zij vraagt of ze zijn tekening mee naar huis mag nemen. En tot haar tevredenheid vindt Park dat goed. De volgende dag gaat zij serieus aan de slag om het dragonfruit na te tekenen en tot haar grote verbazing mag het resultaat er wezen.

Martin tekent vanaf het balkon en probeert het torentje van de pagode en de kokosbomen te tekenen. Daarnaast gebruikt hij foto’s op de laptop en oefent hij bootjes, vlaggetjes, lampionnen, glazen etc. Ans is zoals altijd al haar gewoonte is allerlei materiaal uit de natuur aan het verzamelen. Ze vult de tafel met blaadjes, zaden en takjes en probeert deze na te tekenen. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. Duidelijk is dat we er allebei plezier aan beleven.

Na de vakantie heeft Martin de kleuren foto’s van de Bayon hoofden en Angkor gangen in zwart wit omgezet en probeert hij deze na te tekenen. Het resultaat is mooi en iedereen is onder de indruk van zijn tekeningen. Zelf is hij er minder lyrisch over maar de anderen vinden het prachtig. Ans oefent haar blaadjes en vruchten en de aangeleerde techniek om met schaduw diepte en reliëf aan te brengen gaat haar steeds beter af.

Uitdagend is de opdracht onze eigen hand te tekenen. Potlood rechts en de linkerhand als voorbeeld. Martin vindt dit hopeloos moeilijk. Knokige vingers en rimpeltjes. Handen zijn erg lastig maar na deze les is voornamelijk Ans positief gestemd. Ze blijkt over een voor haar ongedacht fraai tekentalent te beschikken. Thuis tekent ze naast afzonderlijke vingers in verschillende posities ook haar voet. In een onhandige positie met haar voet op tafel produceert ze haar voet op papier. Knap. Het resultaat mag er zijn en Ans wordt enthousiaster en enthousiaster. Het begint ergens op te lijken

.

Voor de volgende les vraagt Park of we een foto mee willen nemen van een landschap of een persoon. We kiezen voor foto’s van monniken. Het tekenen van mensen lijkt ons uitdagender dan een landschap. We zitten bij Park thuis op de grond de monnikfiguur te schetsen. De verhouding voor Aziaten is volgens Park hoofd:lichaam = 1:7 voor Europeanen is het 1:8. Leuk om te weten maar moeilijk om in de praktijk te brengen.



Met een aantal ogenschijnlijk simpele krasjes brengt Park onze tekeningen in verhouding. De wijze waarop hij het hoofd vorm geeft door enkel de schaduwen te schetsen is en blijft de essentie van zijn lessen. De voorlopig laatste regel die hij ons op zijn mobieltje laat lezen is dat we af en toe letterlijk afstand moeten nemen van onze tekening. Van een afstand zijn de verhoudingen en het perspectief makkelijker te zien dan van dichtbij. Wanneer we ons verliezen in een detail zoals een oor, verliezen we al snel de verhouding. Wanneer we ons echter bepalen tot de donkere en lichtere vlakken ontstaat er vanzelf een oor.
Ja, makkelijk.

Ans leent van hem een boekje over het tekenen van portretten. Naast de voor ons onleesbare Koreaanse tekst staan er gelukkig erg veel duidelijke voorbeeld tekeningen in en Ans stort zich op het oefenen van oren en lippen. De volgende uitdaging voor haar is een portret. Martin oefent verder op het figuur. Gisteren is Ans aan de slag gegaan met een portretfoto van Annemiek terwijl Martin een wandelende Michiel probeert vorm te geven.

Onze zaterdagmiddag is met de tekenlessen goed gevuld. Ans scoort zoals te verwachten beter in het maken van huiswerk dan Martin en maakt hele grote vorderingen.

Kortom, we genieten van de lessen van ‘Teacher’ Park en verheugen ons op het verbeteren van onze techniek. 

O ja, voor wie onze en met name Ans haar teken vorderingen verder wil bewonderen kan terecht op Martins fotoblog. Klik op de link rechtsboven.

Inmiddels is het mei en dat betekent in Cambodja volop zomer. Het is drukkend heet en we verliezen liters vocht. Maar de strak blauwe hemel verandert. Er ontstaan onweerswolken en we hebben inmiddels een paar buien achter de rug. Langzaam maar zeker gaan we richting het regenseizoen.

Li Hai