Ans en Martin

Workshops en trainingen

Terwijl het hoogtijd is voor de uitbundig bloeiende Flamboyanttree is het een beetje een slappe tijd voor wat betreft het werk. Er zijn momenteel geen studenten in het ziekenhuis en de vele feestdagen werken niet mee om activiteiten te plannen. Daarbij komt dat afspraken vaak vlak van te voren afgezegd of verplaatst worden. Zo krijgt Martin op maandagochtend een telefoontje van Seylak dat de voor die middag geplande workshop, Teaching Methodology, niet door kan gaan. Er is die ochtend inspectie van de examens en de directeur vindt het geen goed plan om ’s middags met de workshop te starten. Een meevaller is dat de directeur het programma wel heeft goed gekeurd. “Important to learn.“
We zullen zien of volgende week de training wel door zal gaan.

Ans is het inmiddels wel gelukt om naast het maken van nieuw lesmateriaal een aantal workshops en trainingen op locatie te geven.

Samen met Seylak heeft zij een eerste workshop geven op het RTC. Daarnaast is ze de provincie ingetrokken om op Health Centers de verloskundigen bij te scholen.

De workshops op het RTC vallen onder de noemer ‘strenghtening of education skills’. Seylak, een jonge stafdocent is de motor achter deze workshops. Hij heeft een master in health and nursing in Bangkok gehaald. Aangezien zijn studie voor een deel betaald is door de Cambodjaanse overheid wordt hij geacht minstens 5 jaar op het RTC te werken. Hij is enthousiast en gemotiveerd om de opleiding te verbeteren. Van hem is het initiatief afkomstig om Ans en Martin in te schakelen.

De workshop die Ans gegeven heeft is bedoeld voor de praktijkbegeleidsters uit het ziekenhuis en de leraren van de opleiding.  Het onderwerp is het “nursing plan” en het doel is om school en praktijkbegeleiders in het ziekenhuis met een gezamenlijk case-studieformulier te laten werken.

Deze case-studieformulieren zijn onder begeleiding van Ans door de leerkrachten ontworpen. Een voor de 2^e jaars en een voor de 3^e jaars studentverloskundigen. De stage voor de zwangerenzorg wordt voornamelijk in de Health Centers gevolgd. De driejarige opleiding wordt afgerond in het ziekenhuis en daar gaat het over de begeleiding en het maken van een behandelplan voor de barende vrouw. Tijdens de tweedaagse workshop is de rol van Ans beperkt. Seylak voert voornamelijk het Khmerwoord. Het feit dat een aantal praktijkbegeleidsters uit het ziekenhuis samen met docenten van het RTC aanwezig zijn kan als een succes worden gezien. De interactie tussen beide groepen kweekt hopelijk wat wederzijds begrip.

Het advies van Ans is om de verdeling van de stageplaatsen te verspreiden over meerdere ziekenhuizen. Als dit werkelijk plaats gaat vinden lijkt de situatie gunstig om de studenten een betere praktische stage te bieden. Uiteindelijk wil Ans bereiken dat de studenten voordat ze afgestudeerd zijn enkele bevallingen en handelingen (zoals inwendig onderzoek en hechten) onder begeleiding zelf hebben verricht.

We gaan zien hoe het in de praktijk uitpakt. Ans en Seylak zullen dit over een half jaar gaan evalueren.

In juni willen Ans en Seylak Health Centers bezoeken om daar het case-studieformulier te introduceren. Wanneer ze dit formulier gaan gebruiken tijdens de stages van de studenten is er weer een stapje gezet in het stroomlijnen van opleiding en praktijk. Wanneer het Martin volgende week lukt om zijn workshop over onderwijs methodologie, gericht op de didactiek van theorie lessen, te geven kan hij zich vervolgens gaan buigen over het maken van een workshop voor het geven van praktijklessen en het begeleiden van studenten tijdens vaardigheidstrainingen. Dit gericht op zowel de praktijkbegeleiders van het ziekenhuis als de docenten van het RTC.

De praktijkbegeleidsters hebben aangegeven dat ze graag willen leren van Ans en workshops willen gaan verzorgen bij de Health Centers. De tijd lijkt aangebroken om nu met hen aan de slag te gaan. Sovann die in de ochtenduren voor de klas staat heeft van haar schoolhoofd toestemming gekregen om 1 dag in de week met Ans op stap te gaan. De afgelopen weken hebben ze samen met de praktijkbegeleiders van het ziekenhuis in 2 Health Centers workshops kunnen geven.

’s Ochtends vroeg gaat Sovann langs de markt om voor snacks en lunch te zorgen, want deze zijn niet te verkrijgen in de verafgelegen dorpen. Vervolgens vertrekken de dames op hun brommers richting Health Centers.

Het 80 km verderop gelegen Health Center, Sre Sombo is nieuw en er werken 2 verloskundigen. Helaas is er maar 1 verloskundige wanneer Ans met haar delegatie van 3 vrouwen arriveert. Typisch Cambodja, steeds opnieuw maar afwachten wie er op de les verschijnt. De dag verloopt vanzelfsprekend anders dan de andere workshopdagen.

De aanwezige verloskundige heeft al eerder de hechttraining in het ziekenhuis bij Ans gevolgd. Sam Neang Tevy, 22 jaar oud, blijkt de hechttechniek goed te beheersen en Ans is blij met dit resultaat. Ze prijst de vaardigheid van Neang Tevy. Haar reactie is het vermelden waard:” You make me so proud, I am always a shy person, now you make me glad and proud”.

Haar man werkt als broeder in het Health Center en haar dochtertje van 8 maanden verblijft er ook geregeld. Met maar 10 bevallingen per jaar moet er steeds 1verloskundige aanwezig zijn, in de andere Health Centers zijn er meestal 2 aanwezig. De dienstdoende verloskundigen verblijven 24 tot 48 uur in het Health Center en slapen op de stenen vloer of als ze geluk hebben op houten bedden. De les over het partogram wordt in dit geval een leergesprek. Na de gezamenlijke lunch zijn ze voldaan en tevreden richting huis gereden. De wegen zijn erbarmelijk slecht en Ans vraagt zich af hoe de bereikbaarheid van dit Health Center in het regenseizoen zal zijn.

Het Health Center in Kamphun heeft 10 verloskundigen. Een van de praktijkbegeleidster uit het ziekenhuis meldt ’s morgensvroeg dat ze niet in staat is om mee te gaan naar het Health Center. Ze is moe, heeft de hele nacht gewerkt en voelt zich niet lekker. Ans vertrekt teleugesteld samen met Sovann en Sokhan naar Kampung.

Tijdens het partogram gedeelte ontstaat er een discussie over wanneer je wel of beter niet een barende vrouw kunt verwijzen naar het ziekenhuis. Wanneer men een vrouw verwijst naar het ziekenhuis in Stung Treng betekent dit in de praktijk dat ze achterop de brommer naar Stung Treng moeten. In uitzonderlijke gevallen is er misschien een tuk-tuk. Een vrouw die bevalt van haar eerste kindje kun je bij 7 cm ontsluiting nog wel verwijzen, natuurlijk afhankelijk van de afstand naar het ziekenhuis. Gemiddeld ontsluit een barende van het eerste kindje met 1 cm per uur dus is er in principe tijd genoeg zijn om veilig in het ziekenhuis aan te komen. Maar een vrouw die bevalt van haar vijfde kindje met 7 cm zou Ans met dit vervoer en deze afstand niet naar het ziekenhuis verwijzen. De vrouw kan heel snel ontsluiten en dan wordt er onderweg een kindje met een verhoogd risico op complicaties en zonder medische begeleiding geboren. Bereikbaarheid en vervoer blijven een heikelpunt.

Wanneer Ans bespreekt hoe je omstandigheden en de verloskundige situatie mee moet nemen in je beslissing, komt ze er al snel achter dat dit soort afwegingen voor hen lastig te maken zijn. De verwijsprocedure is in de ogen van Ans goed te vergelijken met die in Nederland. Ze voeren deze volgens het boekje uit, maar gebruiken de protocollen niet als richtlijnen. Ze voeren dit uit omdat ze dit zo geleerd hebben en kijken nauwelijks naar de situatie op het moment zelf.

Ans heeft inmiddels besloten niet de workshop met spoedsituaties (stuitbevalling, problemen met geboren worden van de schouders en te veel bloedverlies) te gaan geven. Er schort nog veel aan basiskennis en techniek dat het raadzaam lijkt om eerst de normale bevalling als onderwerp te kiezen en daarin verschillende cases te behandelen.

Na de laatste workshop heeft Ans een ontevreden gevoel overgehouden. Acht verloskundigen in een middag een nieuwe manier van hechten aan leren is moeilijk. Met een praktijkbegeleidster minder onmogelijk. Te weinig aandacht en oefenmogelijkheden.

Ze heeft besloten om later in de week  terug te gaan om in een kleine groep van 3 of 4 verloskundigen deze vaardigheidstraining te herhalen. Op de motor met zware dreigende luchten, een wind die er voor zorgt dat je nog net niet van de motor wordt geblazen, flitslichten aan de donkere hemel en gewapend met regencapes opnieuw richting Kamphun gereden. Gelukkig blijft de regen uit. In het Health Center treffen ze helaas maar 2 verloskundigen aan. Sopeab is blij om hen te zien, ze glundert aan alle kanten en wil graag Ans haar verhaal vertellen.Sovann heeft dit vertaald naar het Engels.

My name is Chan Sopeab

I am a midwife and working in Kamphun at the Health Center

I am 28 years old

I am so happy when I was learn news from VSO about suture and partograph

Thank you very much to teacher Ans that teach me

I was learn with teacher  Ans for 1 day but I can know a lots

After I learn I can help pregnant at the health center.
            Thank you very much

De andere verloskundige heeft al eerder de hechttraining van Ans in het ziekenhuis gevolgd. Helaas heeft ze de nieuwe techniek nog niet in de praktijk kunnen gebruiken. Ans heeft haar de training opnieuw gegeven, waardoor zij deze nu beter beheerst. Tijdens de workshop was er een jonge verloskundige die het hechten meteen onder de knie had. Zij komt binnen op het moment dat Ans en Sovann weg willen gaan. Kuntheary vindt het niet nodig om nogmaals te oefenen want ze oefent elke dag op de spons op het werk. Inderdaad liggen overal in het Health Center sponzen verspreid. De drie jonge meiden beloven Ans om de anderen als daar behoefte aan is te ondersteunen met het aanleren van de nieuwe techniek.

Ans constateert dat dit Health Center het eerste schone Health Center is wat ze tegenkomt. Niet alleen de behandelruimtes zijn netjes ook de directe omgeving is opgeruimd. Dit is opvallend omdat de grond rondom deze gebouwen in Cambodja vaak bezaaid is met rotzooi en plastic. Ans heeft de directeur erom geprezen. Tijdens rustige momenten in de Health Centers zie je niemand iets ondernemen om de omgeving op te knappen. Hier wel. En dit goede voorbeeld werkt want achteraf realiseert Ans zich dat ook het dorp schoon was.

Het gaat de goede kant op.

Annemiek is al aardig geïntegreerd in Cambodja. Deze week zijn er vrije dagen om de konings verjaardag te vieren. De grotendeels jonge bevolking van Phnom Penh vertrekt dan richting familie in de provincie. Zo ook Annemiek. Ze heeft op vrijdag de minivan naar Stung Treng genomen en arriveert na een eindeloze nachtelijke rit door Phnom Penh op tijd voor de lunch. Een door haar meegebracht stevig bruinbrood en Edammer kaas vormen een feestlunch. De ingelijste KhmerAnnemiek foto maakt het Cambodjafamilie gevoel compleet.

Onze dochter een weekeindje op bezoek. Het is toch mooi dat dat zomaar kan.

Li Hai