Ans en Martin

Machtelt en Pieter logeren in Stung Treng

Machtelt en Pieter hebben een aantal dagen bij ons gelogeerd. Zondagochtend zijn ze vanuit Bang Lung in Stung Treng gearriveerd. Aan ons de nobele taak om onze vrienden, die een boeiend en ruim verleden als globetrotters hebben, een aangenaam verblijf te bieden. Ze hebben voor een Cambodja reis gekozen om te zien en te ervaren hoe en waar wij verblijven. We beschikken over een extra slaapkamer met twijfelaar en zijn dus in staat hen in ons huis te ontvangen. Wel wat anders dan een kamer met airconditioning. Zo kunnen ze mooi ervaren hoe wij hier leven. Op ons balkon zitten, het ziekenhuis bezoeken, langs de rivier wat drinken, bij Ponika eten, een brommertochtje en wat kletsen geeft een adequaat beeld van ons leven in Cambodja.

Wij hoeven deze week niet te werken want Cambodja viert ‘waterfestival’ en dat geeft ons mooi de gelegenheid er met Machtelt en Pieter op uit te trekken. Maar ja, wat te doen in de armste provincie van Cambodja waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat?  

We hebben de brommer van Marissa geleend en kunnen er met z’n allen op uit. Op zondagmiddag een eerste kennismaking met ons achterland. Een rit langs de Sekong en de rijstvelden richting Kamphun om daar het Health Centrum te bezoeken. Bij de grote boerderij in Stung Treng is de meeste rijst inmiddels geoogst.
In Kem Khouy, de eerste gemeenschap waar we langsrijden, is men nog wel in de velden aan het werk. Aangezien Martin in juni hier het planten heeft gevolgd zet hij de brommer aan de kant om snel wat foto’s van de rijst oogstende vrouwen te nemen. Machtelt en Pieter volgen hem in het rijstveld en maken hun eigen opnames.

Op de brede en goed begaanbare onverharde weg komen we een ongebruikelijk aantal auto’s tegen. Nationale vrije dagen, de Cambodjanen trekken naar hun thuisprovincies en gaan op familiebezoek. Voor ons betekent dit meer stof happen dan wenselijk. Bij het Health Centrum in Kamphun geeft de aanwezige verloskundige, na wat handen en voeten taal, te kennen dat ze Ans herkent. Ze vindt het prima als we het centrum even bekijken.
Een man is bezig met het aanleggen van nieuwe toiletten en zijn kinderen lopen wat rond. Verder is het er rustig.

Op de terugweg neemt Martin nog even zijn tijd om de rijstoogst verder vast te leggen en we besluiten ons uitstapje op het terras aan de rivier in Stung Treng.

Machtelt en Pieter hebben mazzel want ’s nachts is er geen hondengejank en geen bruiloftsmuziek. Slechts het nachtelijk hanengekraai verstoort enigszins hun slaap.

De ansichtkaarten die Pieter schrijft kunnen in Stung Treng op de post. Ans weet het kantoor ondertussen te vinden maar we verwachten dat de kaarten eerder bezorgd worden wanneer hij ze in Leiden in een brievenbus gooit. De Cambodjaanse postzegel maakt het echter leuker en wanneer de ontvanger van de ‘Angkor Wat’ kaart deze leest zijn Machtelt en Pieter daar inmiddels ook daadwerkelijk geweest.


Na een bezoek aan het ziekenhuis waar Ans werkt maken we ons klaar om richting Preah Rumkel te vertrekken.

Machtelt en Pieter houden van natuur, dieren en met name vogels en wij menen dat ons stukje van Cambodja over het fraaiste stuk Mekongnatuur beschikt. We hebben bij Xplore Asia en Theara, het broertje van Polen, voor een schappelijke prijs een natuurarrangement samengesteld.

De Mekongwatervallen, dolfijnenpoel en het ‘verdonken bos’ worden in de toekomst de (eco)toeristische trekpleister van de provincie Stung Treng en misschien wel Cambodja. Voorlopig is het er nog rustig maar dit zal zeker veranderen. Een Maleisische organisatie heeft inmiddels voor 20 jaar het stuk grond geleased bij de watervallen. Het restaurant is sinds een paar maanden geopend, de bouwplannen voor een luxueus resort liggen klaar en in de toekomstige tuin staan inmiddels een 100-tal beelden van monniken.




De nieuwe toegangswegen om het gebied te ontsluiten worden in hoog tempo aangelegd. Volgens een bord langs de weg komt er ook nog een gigantisch Boeddhabeeld. Polen verwacht dat de toegangsprijs om bij de watervallen te komen zo'n $5,- zal gaan bedragen. We kunnen ons voorstellen dat er tegen die tijd een plankier met balustrade zal verrijzen zodat men niet meer op de rotsen kan klauteren.



We hopen dat Polen, Theara en de lokale bevolking van Preah Rumkel en O’Svay in staat zullen zijn zich zo te ontwikkelen dat zij een professionele rol kunnen spelen in dit ecotoerisme. Polen is in ieder geval optimistisch over zijn mogelijkheden.

Maar goed, voorlopig is het de reguliere minivan naar Preah Rumkel die ons om 12 uur komt ophalen. Machtelt heeft zo haar twijfels over de veiligheid wanneer zij het vehikel, met Cambodjaanse passagiers en volgepropt met pakjes, dozen en wat al niet meer, ziet voorrijden. De spullen die wij voor onze tocht nodig hebben worden voor een deel achterop het busje gebonden en we klimmen toch maar naar binnen. Gelukkig is het een rustige chauffeur. Op het eerste stuk asfalt rijdt hij niet hard en aangezien hij deze rit dagelijks maakt kent hij alle kuilen en hobbels op het tweede traject dat door het bos loopt. Rond ½ 2 arriveren we bij de dolfijnenpoel waar we besluiten eerst wat te eten alvorens richting Mekongwatervallen te vertrekken. We zijn nu op de grens met Laos.

De watervallen liggen een paar kilometer stroomopwaarts van de dolfijnenpoel. We varen een deel met een bootje en vervolgens wandelen we het laatste stuk naar de watervallen. Gelukkig beschikken Machtelt en Pieter over 2 paar wandelschoenen. Het reserve paar van Machtelt past Ans zodat zij met haar nog wel pijnlijke enkel besluit mee te wandelen.
We zijn inmiddels een aantal malen op deze plek geweest en dankzij de grote wisselingen in waterstand zien we steeds een ander beeld. Het hoogteverschil is misschien niet zo heel groot maar de kolkende watermassa en wijde Mekong  bieden in alle gevallen een indrukwekkende ervaring.

De hoeveelheid drooggevallen rommel op de rotspartijen geeft een goed beeld van de verschillende waterstanden. Wanneer hier binnenkort via de nieuwe toegangswegen bussen vol toeristen naar het resort en de watervallen komen wordt het tijd een aantal mensen in dienst te nemen die met name alle aangespoelde plastic flesjes opruimen. Maar goed, wij kijken naar het water en Machtelt en Pieter spotten vliegende vissen en reigers die deze proberen te vangen.

Vlak voor zonsondergang zijn we terug bij de dolfijnenpoel en na de maaltijd verkassen we naar een eiland waar onze gids inmiddels de tentjes heeft opgezet. Gelukkig kunnen we hier nu overnachten want twee weken geleden stond het geheel nog onder water. Het kampvuur brandt en we nemen een duik in de donkere Mekong. Het water is lauw en zo lang we dicht bij het eilandje blijven ondiep.

De volgende ochtend steken we weer over naar het vaste land voor het ontbijt en maken we ons klaar om naar de dolfijnen te gaan zoeken. De zoetwater Irrawaddydolfijnen zijn een beschermde diersoort en komt nog slechts op twee plaatsen in de Mekong voor. De populatie in Kratie bestaat nog uit zo’n 50/60 dolfijnen maar hier zijn er nog maar een stuk of 6. De kans om ze bij Preah Rumkel te zien is echter groter dan in Kratie. Een afvaardiging van het Wereld Natuurfonds is toevallig aanwezig om ze te tellen.

Onze kapitein voor de speurtocht is de kleine Ratana. Wij hebben hem al een aantal malen eerder meegemaakt en Martin geeft hem zijn fototoestel zodat hij de mogelijke dolfijnenfoto’s kan maken.
Het is voor hem een mooie triomf wanneer hij de boot een andere kant opstuurt dan de WNF mensen en ons in de nabijheid van 3 dolfijnen plaatst. "Well done, Ratana."

Wanneer we voldoende dolfijnen gezien hebben keren we terug naar de wal om over te stappen op een kleiner bootje wat ons naar O’Svay zal brengen. O’Svay ligt een paar kilometer stroomafwaarts en vormt het beginpunt voor de kajaktocht door het ‘flooded forest’. In maart hebben we dit met Annemiek en Michiel gedaan maar bleek te waterstand te laag om echt door het bos te kajakken. Nu in november staat het water heel wat hoger en peddelen we een aantal uren tussen de bomen door.

Geen pruttelende buitenboordmotor en een uitgelezen mogelijkheid voor Machtelt en Pieter om vogels te zoeken.
Het soms wat snel stromende water en de vele struiken in het bos maken het sturen af en toe wat onhandig.
Eigenzinnig (en onverstandig) weigert Martin om een zwemvest om te doen en zijn camera in de waterdichte tas te stoppen. Wat heb je aan een camera wanneer die onderin een dichte tas zit? Onvermijdelijk komen we een paar maal vast te zitten maar gelukkig slaan we geen enkele maal om. Wat ons betreft is kajakken door het ‘verdronken bos' een dikke aanrader voor toeristen in de provincie Stung Treng. Wat denken jullie ervan Maja en Anneke?

Om 2 uur is het einde kajakken en varen we gemotoriseerd verder om voor het donker terug te zijn in Stung Treng. Douchen, schone kleren en tevreden naar Ponika om aan ons vaste tafeltje te eten en te drinken.

Woensdagochtend kruist Machtelt de gespotte vogels aan in haar vogelgids ‘South East Asia’. Ans en Martin hebben minder reigers en aalscholvers gezien dan tijdens vorige trips, water- en visstand schijnen daar verantwoordelijk voor te zijn, maar wel meer verschillende soorten. Wij hadden bijvoorbeeld de ijsvogels nimmer kunnen benoemen in tropisch Cambodja. Leuke hobby vogelen, maar Martin houdt het maar bij het fotograferen van mensen. Makkelijk te spotten en een stuk eenvoudiger te benaderen.

Donderdagochtend reizen Machtelt en Pieter verder richting Siem Reap en de tempels van Angkor Wat.
We vinden het fijn dat wij samen ons stukje Cambodja hebben kunnen delen.

Li Hai