Ans en Martin

Hallo lieve mensen,

Voel mij vandaag voor het eerst capabel om een samenvatting van onze eerste week te schrijven. Mijn hersenen werken weer.  We zijn precies 1 week onderweg en wat hebben we al veel meegemaakt zeg. Na ontwaken om 4.00 uur op zondag 14 September ( Annemiek en Michiel hebben ons op dit tijdstip nog heel lief uitgezwaaid) zijn we in een achtbaan van gebeurtenissen terechtgekomen.

Ten eerste de echt lange reis met 2 overstappen. Het onnodig lange wachten in Ho Chi Minh, we moesten 8 uur wachten op onze laatste vlucht naar Phnom Penh, die ¾ uur duurde. Onnodig omdat we de vlucht 8 uur eerder met gemak hadden kunnen halen.

Vanuit het vliegtuig kon we goed zien wat het regenseizoen betekent voor een Cambodja zonder dijken.

Al met al 2 nachten nauwelijks geslapen. Dus we stapten doodvermoeid uit ons laatste vliegtuig de hitte van Cambodja binnen.

Veasna van VSO stond ons op de wachten. Herkende mij niet want hij had een pasfoto van mij gezien van 2 jaar geleden, fris en met langer haar. Helaas verschenen de rugzakken niet op de band en volgde er een procedure van formulieren invullen. Daarna eindelijk afgezet bij ons hostel.

De volgende dag werden we met de tuk-tuk alweer vroeg naar kantoor gereden waar we warm werden ontvangen.
Aan het einde van een lange en warme dag was er ook nog een welkomsborrel geregeld.

 

VSO kantoor

Dan volgt er een week van nog meer kennismaken, cursussen, heel veel informatie en regel-dingen. Zeer vermoeid omdat we geen rustdagen kregen om bij te komen. Dit omdat er aanstaande maandag, dinsdag en woensdag nationale feestdagen zijn en alles stil ligt.
Kortom jetlag, vermoeidheid, cultuur-, klimaat schok en een bombardement van indrukken maakten het een zeer indrukwekkend en slopende week. Moe moe moe.....

Gelukkig hadden we vorig jaar al kennis gemaakt met Phnom Penh en de chaos en drukte van het verkeer dus dat viel nu redelijk mee.

Aansluitingen met internet zaten tegen. Bellen met onze nieuwe sim kaarten naar de kinderen lukte na de eerste keer niet meer, net als het verzenden van mails. Al met al in eerste instantie geen contact met het thuisfront. Kortom frustraties. Gelukkig konden we samen alle teleurstellingen goed handelen ondanks de vermoeidheid.
De taxichauffeur die ons naar Schiphol reed zei “goh wat bijzonder meneer dat u met uw vrouw meegaat. Dit zie je niet vaak.” 

En zo ervaren we elkaar aanwezigheid ook; zeer bijzonder en onmisbaar voor beiden.

Samen met een vrijwilligster eergisteren kleding op de Russisch markt gekocht. Fijn want je bent na 1 week 1 setje kleren dragen en wassen wel toe aan ietsjes meer.

Russische markt

tuk-tuk met Ierse collega naar Russische mark

Jurken gekocht 

Ondertussen heeft Martin zijn rugzak terug, Ik helaas nog niet. Gisterenavond tijdens het eten realiseerde ik mij pas welke belangrijke spullen ik mis. Je kan maar 1 rugzak meenemen en daar stop je je meest dierbare, noodzakelijke én handige spulletjes in.

Slik slik, hopelijk komt het allemaal nog goed. 

Volgende week zondag vertrekken we naar onze woonplaats Stung Treng. 

Gelukkig worden we super voorbereid en begeleid door het VSO team. Ook voor mijn nieuwe plaatsing in het ziekenhuis in Stung Treng. Kortom in de 5 vrije dagen nog heel veel te lezen. In ons hostel collega's uit Stung Treng tegengekomen. Zij dachten dat ik alleen zou komen en hadden al een kamertje voor mij geregeld. Nu moet dat worden veranderd naar een plek voor ons tweeën. Gelukkig voelen we ons sterk en kunnen we positief blijven denken.

Ons korte termijn geheugen werkte nauwelijks, maar gelukkig komt dat nu, op de 2e dag rust, mondjesmaat weer terug. Hetzelfde geldt voor onze energie, al hoewel even een paar passen de hitte in voor een bakkie koffie aan de overkant, achterhaald deze opmerking alweer. Hopelijk nog wel zin om aan het einde van de dag nog naar de boulevard te gaan om te kijken hoe de Mekong erbij ligt.

UPDATE :)   YES

Na het schrijven van het bovenstaande heeft Martin het vliegveld gebeld en YES !!!! mijn rugzak is ook gearriveerd.

Met een luid toeterende tuk-tuk driver naar het vliegveld gescheurd om mijn rugzak op te halen.

Eindelijk, grote grote opluchting !!!

Blij.