Ans en Martin

Sue s’daay  lieve mensen

Onze 2e week zit er bijna op. Een week van hangen waardoor we in eerste instantie bij konden komen van de extreme vermoeidheid, de hitte, het vreemde eten en alle nieuwe indrukken en ontmoetingen. 

Later werd hangen ook echt hangen.

Maandag, dinsdag en woensdag waren nationale feestdagen; Het 'Pchum Ben' festival.

Dit ter verering van de voor-ouderen (tot in de 7e generatie). Aan hen worden offers gebracht, voedsel, drinken en ook geld wat wordt verbrand of onder bloemen en Boeddhabeeldjes in een pagode wordt gelegd. Daarbij natuurlijk ook het afsteken van veel wierook. In de pagodes (tempels) die wij in Phnom Penh bezochten werd ook voor de armen gezorgd door ze eten aan te bieden.

De Cambodjanen worden geacht deze offers te brengen in de thuistempel van hun voor-ouderen. 

Dit had tot gevolg dat iedereen naar het platteland vertrok en er een nagenoeg lege stad overbleef. 

Daarnaast zijn we nog een keer naar de ‘Killing Fields’ geweest om de gruwelen van het Pol Pot regime te herdenken. Dit is en blijft een zeer indrukwekkend monument en voor ons een reden om nogmaals entree te betalen. Dat de herinnering aan dit soort gruweldaden bewaard mag blijven.

Al met al vijf vrije dagen gehad maar eigenlijk blijft het te warm om iets te ondernemen.

Wat Martin terecht opmerkte gisteren is dat Phnom Penh een stad is van beton, asfalt, druk verkeer, mensen en nog eens mensen.  Er zijn geen parken of iets dergelijks. Een mierenhoop met veel armoede. Iedereen heeft wel een vorm van vervoer want je ziet bijna niemand lopen of fietsen. (Daar is het misschien ook wel te warm voor.) Maar de auto’s, brommertjes, scooters en andere vervoermiddelen zijn gevaarlijk overbeladen. Er is nergens een plek waar je verkoeling kan vinden.

Wel een zuchtje wind langs de rivier, die veel meer water verplaatst dan vorig jaar. Het verschil in de seizoenen is daar duidelijk te zien. De rivier staat een stuk hoger dan de vorige keer. We hebben 2x wat regen meegemaakt en 2x een lange heftige bui van rond de 3 uur waardoor de wegen overstroomden maar we hadden verwacht veel meer regen tegen te komen. En zo ook wat verkoeling te krijgen maar nee, het blijft warm en benauwd.

Inmiddels hebben we drie ochtenden, van 8.30 tot 11.30 uur, Khmer taallessen gehad. Interessant maar erg moeilijk. Totaal andere klanken en dus geen enkele herkenning van woorden. Maar we hebben geleerd hoe we een simpele conversatie kunnen voeren. Ons voor te stellen, waarom we hier zijn, klein beetje hoe je iets bestelt in een restaurant en natuurlijk het tellen. Muy, Pee, Bei, Buaun, Phram, Phram muy etc…

Gelukkig ook veel tijd doorgebracht met stukken lezen en mij te verdiepen in de Cambodjaanse gezondheidzorg en hun verloskundige wereld. Ben benieuwd wat we aan gaan treffen in Stung Treng en ook wat ik daar in mijn nieuwe baan allemaal tegen ga komen. Heb geen zin om het wiel opnieuw uit te gaan vinden en hoop dat mijn voorgangsters nuttig materiaal achter hebben gelaten. Want dat er verbetering van de zorg wenselijk is, is mij wel duidelijk geworden.

We zijn al met toe aan een nieuwe uitdaging en ons eigen stekkie.  

Li hai