Ans en Martin

Hoi lieve mensen,

We zijn verhuisd.

Geen hotelkamer meer maar sinds gisteren onze eigen Cambodjaanse paalwoning.

Maandag zijn we vanuit Phnom Penh naar Stung Treng gekomen.

Samen met Thann, de ‘Health Manager’ van VSO, zijn vrouw en 2 andere VSO-ers een lange maar gezellige dag in de auto over meer of minder begaanbare wegen. De sfeer in de auto is goed. Een dagje uit. Ans mag voorin zitten en Martin zit tussen de 3 anderen op de achterbank. Het Khmer is voor ons niet te verstaan maar de sfeer in uitstekend. Amicaal een hand op Martins knie en veel lachen.
’s Avonds worden we in een hotel in Stung Treng achtergelaten terwijl de VSO-ers doorreizen naar Ban Lung. 
Woensdag komt Thann terug om ons te introduceren bij de verschillende werkinstanties. 

De volgende morgen hebben we een afspraak om 8 uur maar met wie of hoe en wat is ons niet geheel duidelijk.

Daar zitten we dan aan de hoofdstraat van Stung Treng, die er bij Google Earth fraai bijlag maar nu is opengebroken voor het aanleggen van een verbeterde drainage of riolering.

Het is nu veranderd in een zandhoop en blubberplassen.

Het ontvangstcomité dinsdagochtend bestaat uit twee VSO vrijwilligers en hun Khmer assistent.

Bi-ju, een gemoedelijke Indiër (35) en een even vriendelijke Rolly (43) uit de Filipijnen. Ze introduceren ons kort in het ziekenhuis en laten ons de kantoorruimtes zien.
Vervolgens gaan we achterop de brommer op huizenjacht.

We hebben mazzel en de keuze blijkt uiteindelijk simpel.

De eerste woning die we bezichtigen ligt ongeveer een kilometer buiten het plaatsje maar ziet er fraai en ruim uit. Huiskamer, 2 slaapkamers, keuken en wc met douche.

Een typische Cambodjaanse paalwoning van tropische hardhout. Nadeel is dat de eigenaar $250,= per maand vraagt en VSO in principe $ 180,= en maximaal $200,=  vergoed. Kortom boven ons budget. 

De volgende woning is een begane grond-woning die momenteel bewoond wordt door een andere vrijwilliger die binnenkort vertrekt. We kunnen het huis niet van binnen bezichtigen maar het geheel lijkt wat klein en benepen. Daarbij komt dat er geen vrije ruimte is om het huis.

De derde en laatste optie is aan de rivier. Dit is werkelijk beangstigend. Achter een hek zijn twee donkere woninkjes. De ruimte is benauwd, kaal en betegeld. Het gehele pandje is misschien 10 bij 2,50 meter. Geen ramen, nauwelijks meubilair en het slaapkamertje er achter is nog enger en over de wc/douche zullen we het maar niet hebben. De buren, een gezin met twee kleine kinderen, hebben wel een soort van keukenhokje en zijn bereid van woning te ruilen dan wel hun gasstelletje in de kale ruimte bij ons te zetten. Nee dank je wel. Geen kans dat we in zo’n gevangenisachtig warm hok kruipen. We zouden ons doodongelukkig gaan voelen. Brrrrrrrrr.

Simpel dus. We willen de paalwoning die nu opeens wel heel luxe en riant lijkt. Thol, de Cambodjaanse vrijwillers-assistent van Bi-Ju gaat onderhandelen met de eigenaar van de paalwoning en weet de huur te verlagen tot $220,= per maand. Makkelijk het verschil tussen de woningen is zo groot dat we met liefde wat uit eigen zak bijleggen. Zaterdag kunnen we de woning betrekken. Raar idee is wel dat het stel wat er nu in woont er dan dus uit moet en vervolgens beneden ons gaat wonen in het schuurtje. Dit vinden we wel bezwaarlijk maar Bi-Ju verzekert ons dat dit heel normaal is. Zij vangen nu huur en dus gaan ze er uit. Oké wij zijn heel blij met deze woonoptie.

Tussen de middag gaan we nog even langs bij Beate (60?), een Keniaanse VSO-vrijwilligster die een nog grotere paalwoning huurt dus we voelen ons helemaal gelukkig met onze keus.

’s Avonds voegt Alan (58), ook een Filipijn, en Sophea (31), de Khmer vriendin van Bi-Ju zich bij ons en zitten we gezellig op het terras aan de rivier een biertje te drinken.

De VSO-ers hier in Stung Treng zijn van onze leeftijd (40-50) en de klik is prima. We voelen ons met hen meer op ons gemak dan met de vooral jongere (20+) vrijwilligers in Phom Penh.

We voelen ons zeer opgelucht en dankbaar en zijn blij dat onze eerste dag zo verlopen is.




De volgende dag (woensdag) maken we met Thann een rondje langs de belangrijke mensen voor Ans haar werk. We beginnen met de directeur van de regionale ‘Nursery-Midwife’ school en de medewerkers van de verpleegkundigen en verloskundigen opleiding. Martin maakt voor volgende week maandag een afspraak met een oudere Amerikaanse ‘missionary nurse’ om te praten over het geven van Engelse lessen aan de studenten. 

Na de lunch gaan we naar het ziekenhuis om kennis te maken met de ziekenhuisdirecteur en Thong Som, een Khmer verloskundige van 60 en de ‘line manager’ van Ans. Daarna volgt er een rondleiding. De tranen springen Ans in de ogen bij de toestand op de kinderafdeling.

Aan het einde van de dag opnieuw met Bi-Ju, Sophea en de twee Fillipijners, Rolly en Alan aan de oever van de rivier voor een drankje. Met name Alan blijkt een man vol verhalen en iemand met veel connecties in de regio. Die we natuurlijk allemaal moeten ontmoeten en dit en dat enz. enz. ….. Heerlijke lui.

De rest van de week blijven de 3 mannen zich over ons ontfermen. Sophea wil graag Ans haar VA (volenteer assistent) worden. Ans kan voor halve dagen een Khmer tolk inhuren en Sophea lijkt de ideale persoon daarvoor. Dus houdt Ans een vorm van sollicitatie gesprek en ... geregeld. 
Het feit dat Sophea net 8 weken zwanger is lijkt nu nog geen probleem. Geeft wel meteen een extra band met de aanstaande vader Bi-Ju.

Later zullen we dieper ingaan op de complexe materie van hulpverlening en ontwikkelingslanden. De armoede, de lage lonen en handenarbeid, viezigheid, corruptie, vriendjes politiek, gebrek aan fondsen, gekrabbel, geduld, wanhoop enz. enz.

Maar ook het ongebreideld optimisme en de wil om er wat van te maken. Erg boeiend en interessant.  “Go with the flow” en acceptatie is typisch voor de aardige Cambodianen die wij om ons heen zien en waar we kennis meemaken.

Gisteren zijn we dan verhuisd. Om 8.00 uur stonden Thol en zijn vader voor de deur van ons hotel. Achter de brommer een houten karretje met twee fietsen. De fietsen worden eerst naar een fietsenmaker gebracht voor wat reparaties daarna onze spulletjes in de kar en Ans en Martin samen achterop de brommer van Thol naar ons nieuwe huis.  We trekken de aandacht van de plaatselijke bevolking. 

Bij het uitladen van onze rugzakken komen Bi-Ju, Sophea, Rolly en Alan aan gebrommerd om ons te helpen. Wat een vriendelijke mensen zijn dat toch. Martin gaat samen met Thol naar de bank en probeert tevergeefs voor 3 maanden huur te pinnen (blijkbaar maximaal $300,= terwijl we er 660 nodig hebben) en komt onder applaus met een fiets terug.

Aangezien er geen keukengerei aanwezig is vertrekken we naar de markt voor servies, bestek, wok en pan, emmer, afwasteiltje etc. Erg leuk om te zien hoe Sophea in rap onverstaanbaar Khmer onderhandelt met de marktvrouw en winkeliers in het dorp.

Na de lunch worden we netjes thuis gebracht en beginnen we met soppen, soppen en soppen. Khmer ‘schoon opleveren’ betekent in de praktijk een bezem er door heen.

Bah, dus soppen, soppen en morgen nogmaals soppen.

Tot slot fietst Martin met Ans achterop, een hele attractie voor de Cambodjanen die ons vrolijk toelachen, naar het dorp om ook voor Ans de fiets op te halen en ’s avonds met een kopje koffie op ons terras voelen we ons thuis in Stung Treng.

's Avonds wel even wennen aan de slaapkamer en de luiken dicht voor het onweer maar uiteindelijk vallen we vermoeid in slaap.
Het geluid van duizenden krekels en wat Gekko’s in de nacht gaat om 6.00 uur over in hanengekraai en het geklingel van koebellen. Goedemorgen Stung Treng. 

De dag begint hier op 6.00 uur en wij passen ons aan.

Morgen de eerste echte werkdag voor Ans en Martin gaat naar het Regionale Trainings Centrum. 
Ans wordt door haar VA opgehaald en gaat bij haar achterop de motor richting ziekenhuis.
Later moet Martin ook maar een rondje rond de pagode maken voor zijn motorrijbewijs.

Awkoun en Li Hai, (bedankt en tot ziens)

Wordt vervolgd……….. Soap