Ans en Martin

Tropentroep

Het weer is omgeslagen en de winter is voorbij. In Nederland zouden de mussen van het dak vallen en wij hebben zwetend onze dunne dekentjes van het bed gehaald. Warm, warmer, warmst.

Iedere dag zon heeft zo zijn schaduwzijde. De voortdurende warmte is slopend. Echt fit voelen we ons lang niet altijd. Maar nu zijn we geschrokken van het feit dan Ans 2 keer flauw gevallen is. ’s Ochtends om 3 uur in de minivan in donker Phnom Penh en vorige week zaterdag  bij ons vaste restaurant 'Ponika'. Martin wilde graag uiteten gaan om weer wat vlees binnen te krijgen maar het eten en een bijgaande biertje is Ans slecht bevallen. Ze voelde het echter aankomen, is op de grond gaan zitten, sloot haar ogen en zakte slap achterover. Een minuut duurt dan lang. Het eten kwam er vervolgens uit en de schrik erin.

Het virus wat we opgelopen hebben levert meer klachten dan een gewone verkoudheid. Beata en Martin zijn de eerste week goed ziek geweest, maar flauwvallen hoort er voor ons gevoel toch niet bij. Het logische advies is om af te reizen naar Phnom Penh om Ans te laten onderzoeken. Het vertrouwen in het lokale ziekenhuis is dusdanig dat degene die keus hebben zich elders laten behandelen. Na telefonisch overleg met de aan VSO gelieerde dokter in Phnom Penh hebben we besloten allebei een wormen- / parasietenkuur te nemen. Iets wat blijkbaar een halfjaarlijkse standaard maatregel is. De dierenarts in IJsselstein geeft de katten ook een wormenkuur wanneer we bij hem komen met een zieke kat. Ze knappen er steeds goed van op. Een andere mogelijkheid die de dokter oppert is dat de klachten het gevolg zijn van een valpartij in januari. Ans is tijdens een bezoek aan een Health Center uitgegleden en met haar hoofd tegen een muurtje gebonsd. Het lijkt ons echter onwaarschijnlijk dat deze val, waar ze niet echt last van heeft gehad, nog een rol speelt.  

Voor ons gevoel zijn we voorzichtig met wat we eten en drinken. Hygiëne is een heikelpunt in een land als Cambodja.  Het is duidelijk een paradijs voor bacteriën, parasieten en wat al niet meer. We zitten vanzelfsprekend niet  te wachten op een of andere enge tropische ziekte. Maar, als Ans nog eens onderuit gaat moet ze er toch aan geloven en naar Phnom Penh afreizen voor nader onderzoek. In het slechtste geval zijn we twee dagen later in Nederland en zit ons avontuur er hier voorlopig op.

Ja, ja, tropentroep en doemdenken.

De driedaagse wormenkuur van twee tabletten bij het avondeten lijkt echter zijn vruchten af te werpen. 

Martin voelt zich frisser en Ans is weer aan het werk gegaan. Laten we er maar van uitgaan dat het niets ernstiger is dan dit.

We voelen ons weer Nederlanders. Volk uit het hoge noorden waar de seizoenen zich netjes afwisselen en een koude winter zo zijn voordelen heeft. We zijn niet gebouwd op een voortdurende hittegolf. En als echte Nederlanders klagen we nu eens over het weer. Gaat nog wat worden in april, mei en juni als de temperatuur hier haar hoogste waarden gaat halen. Zonnebrandolie meenemen Michiel.

Lekker verhaal aan het worden dit. Tante betje kan er een puntje aanzuigen. Het is echter niet opeens allemaal kommer en kwel. Per saldo vermaken we ons prima en is het een mooie ervaring om hier een tijdje te mogen leven. 

'Happy Chinese New Year'

Het Chinese nieuwjaar is afgelopen week, 19 februari (Maike, gefeliciteerd), gevierd en Stung Treng ligt er verlaten bij. Nogal wat bewoners van deze noordelijke provincie hebben Chinese voorouders in de familie en de traditie is dat men dan afreist naar het dorp waar deze voorouders begraven liggen.
In het oerwoud liggen her en der Chinese begraafplaatsen en men gaat daar of in de nabijgelegen pagode de voorouders eren. Net als tijdens het christelijke nieuwjaar geen vuurwerk of lawaai. Wel veel lampionnen aan de gevels en in tegen stelling tot 1 januari veel gelukwensen. 

In april is het Khmer nieuwjaar en zullen we zien in hoeverre er dan wel feestelijkheden georganiseerd worden.

De Engelse lessen zijn door een gebrek aan studenten afgelast maar Ans heeft gewerkt in het ziekenhuis. Er zijn Health Center verloskundigen en studenten. De  studenten moeten volgende maand hun examen doen om primaire verloskundigen te worden. Ze hebben dan 1 leerjaar achter de rug en wanneer ze voor het examen slagen worden ze geplaatst in de Health Centers. Wanneer ze goede cijfers halen mogen ze verder studeren en een aansluitende 2 jarige opleiding volgen. Ans heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze het hechten te leren. De studenten zijn leergierig en dat is plezierig. Nu hebben ze mooi nog even leren hechten voordat ze letterlijk het bos in worden gestuurd om bevallingen te doen. Over 1½ week start Ans op 2 Health Centers met het geven van een workshop over hechten en het gebruik van het partogram. Zo gaat Ans toch ook de verloskundigen uit de provincie bijscholen.

Vrijdagmiddag heeft Ans een sollicitatiegesprek gevoerd voor een nieuwe assistent. De zwangere Sophea stopt binnenkort en dan moet Ans natuurlijk wel een nieuwe vertaalster hebben.

Het gesprek bleek geen succes. Ans moet haar vragen vaak herhalen en er komt geen woord uit het 19 jaar oude meisje. Slikken, vertwijfeld kijken en proberen iets te zeggen wat vervolgens niet lukt. Haar sollicitatiebrief in ronkend wervende zinnen heeft ze waarschijnlijk door iemand van het internet laten kopiëren want zelf blijkt ze niet in staat om op een aanvaardbaar niveau Engels te hanteren. Jammer dan.

Een andere optie is om Sovann, de vrouw waarvan we de bruiloft hebben gevierd, te benaderen. Zij heeft bij Beata aangegeven dat zij graag als Volunteer Assistent zou willen werken. Beata en Ans zijn samen naar haar huis gelopen. De aanwezige familieleden spreken geen Engels maar herkennen Ans wel van het bruiloftsfeest. Na lang heen en weer gebaren wordt Sovann gebeld en die is binnen 10 minuten thuis. Om een lang verhaal kort te maken. Het klikt. Wanneer het lukt om een aantal zaken te regelen kan zij het baantje van Sophea overnemen en heeft Ans een nieuwe tolkassistente.

Gisteren hebben we samen met Beata onze tekenlessen vervolgd. De Koreaanse teacher Park spreekt geen Engels maar dat is geen bezwaar. Het is glashelder wat hij ons aan techniek probeert te leren. Door het vormgeven van schaduwpartijen ontstaat diepte en dimensie in een tekening. Het is een genot om te aanschouwen met welk gemak hij tekent. We doen ons best zijn voorbeeld na te volgen. Daar is geen Engels voor nodig. Erg leuk om te doen.

Tot slot nog wat nieuws van een andere orde. Annemiek mailt ons dat ze op bezoek is bij haar vriend Donnie. 

Hij heeft een neusoperatie achter de rug. Ze heeft Myanmar verlaten en is naar Bahrein gevlogen. Verrassend genoeg is ons kind op tijd vertrokken. Ze is Birma nog niet uit of de noodtoestand wordt afgekondigd wegens gevechten tussen regeringstroepen en rebellen. “Oh, dat wist ik niet, en ja het Noorden is niet toegankelijk voor toeristen.” 

We zijn blij dat ze veilig in Bahrein zit. Birma, een andere vorm van tropentroep. 

Nu maar hopen dat Dubai niet geheel afbrandt. Zij vliegt van Dubai naar Bangkok op 2 maart.

Zondagmiddag update.

De dierenartsmethode van een wormenkuur lijkt ook voor Ans goed te werken. Ze voelt zich vandaag weer kiplekker, energiek en fit. We hebben vanochtend een tochtje met de brommer gemaakt en wat langs de rivier gelummeld.
Een hele opluchting.

Li Hai